Het bereiken van gendergelijkheid
Ichthus College Dronten
Kim van Loon
‘…Als ik later het meeste geld verdien en een huis koop voor mijn vrouw, vind ik wel dat ze voor mij moet koken als ik thuis kom…’.
Dit is een citaat van dat een jongen van zestien heeft gezegd tijdens een gesprek over de rol van vrouwen. Toen ik het hoorde kon ik haast niet geloven dat dit een uitspraak was die werd uitgesproken in de eenentwintigste eeuw. Ik dacht dat we al lang voorbij dit stadium van seksisme waren. ‘Wie zegt dat de man degene is die het meeste geld verdient? Wie zegt dat de vrouw niet degene is die broodwinner is?’ zei ik toen ik dit hoorde. Het feit dat een jongen van zestien deze opmerking maakt, betekent dat deze gedachtegang steeds wordt doorgegeven van generatie op generatie, waardoor het nooit zal verdwijnen.
Al vanaf het begin van tijd zijn vrouwen voor het grootste gedeelte verantwoordelijk gehouden voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Die redenatie is niet onlogisch. Vrouwen zijn negen maanden zwanger, daarna bevallen ze van de baby en de kinderen zijn nog maandenlang afhankelijk van de moeder vanwege de borstvoeding. Dat de mannen gaan werken en de vrouwen bij de kinderen blijven en ondertussen het huishouden doen is, zeker voor vroeger, niet een rare redenatie. Maar is dat een gedachtegang die nog steeds van toepassing moet zijn? Is dat niet een beetje ouderwets en moeten we niet meer met de tijd meegaan? Meer dan ooit zijn we bezig met het begrip ‘gelijkheid’. De homo’s en lesbiennes zijn in bijna alle westerse landen gerespecteerd en er wordt veel aandacht besteed aan het bestrijden van zwartendiscriminatie. Waarom zijn er dan nog zo veel verschillen tussen de man en de vrouw, terwijl 50% van onze bevolking tot die groep behoort. Ik vind dat het hoog tijd is om dit recht te zetten.
Een grote misvatting over feminisme is dat vrouwen de rollen willen omdraaien en de mannen willen onderdrukken, niets is meer onwaar. Er is geen intentie om de mannen te onderdrukken en hen te overheersen, het enige doel dat bereikt wil worden, is gelijkheid tussen beide geslachten. Er zijn namelijk veel situaties waar mannen en vrouwen, bewust of onbewust, verschillend behandeld worden. Vaak is daarvoor geen concrete beweegreden en dat is iets wat ik ongegrond vind.
Vrouwen zorgen inderdaad voor het grootste deel voor de kinderen, maar dat betekent niet dat vrouwen soft zijn of incompetent om een succesvolle carrière te maken.
Ten eerste, een gewichtig probleem dat verschillen tussen mannen en vrouwen veroorzaakt, zijn stereotype ideeën over wat mannelijk en wat vrouwelijk is. Mannen worden vaak geassocieerd met onverschrokken en avontuurlijk. Vrouwen daarentegen zijn teergevoelig en doen het huishouden. Door deze associaties te maken stop je de samenleving in hokjes waar lastig is uit te komen. Op deze manier zal je nooit een onbevooroordeelde wereld bereiken waar iedereen zichzelf kan zijn. Een opmerking als ‘je bent wel slim voor een meisje’ is een opmerking die in deze tijd niet gefundeerd is. Niemand moet zijn talent wegstoppen voor de samenleving omdat het afwijkt van het standaard ideaalbeeld.
In de mediawereld wordt het stereotype beeld van vrouwen erg gestimuleerd. Vrouwen die met een schort aan in de keuken staan en het eten op tafel zetten zodra de man terug is van zijn werk. Een ander voorbeeld zijn de parfumreclames waar halfnaakte vrouwen mannen verleiden en ondertussen het parfum aanprijzen. Voor mijn gevoel bevat bijna een kwart van de reclames halfnaakte vrouwen. Blijkbaar is dit vrouwenbeeld in reclamecontext voor de consument zeer belangrijk, ook al heeft het niets met het product te maken. Er wordt hiermee een ideaalbeeld geschapen van wat normaal en wenselijk is en daarmee dus indirect ook van wat niet normaal of standaard is. Door de stimulering van de mediawereld zal dit beeld nooit verdwijnen, waardoor we onszelf blijven bedotten met onrealistische zelfbeelden en stereotype ideeën.
Ten tweede zijn er ook economische verschillen, gemiddeld verdient een vrouw 10,8% minder salaris dan mannen. De redenen daarvoor zijn niet allemaal discriminatiegericht. Vaak kiezen de vrouwen uit vrije wil een parttime baan zodat ze vaker bij de kinderen kunnen zijn, maar de loondiscriminatie is toch zeker wel iets dat meespeelt in het verschil. Vrouwen krijgen soms zonder goede reden een lager inkomen. In de westerse landen is onderwijs voor iedereen bereikbaar, de schuld voor een lager loon kan dus niet worden afgeschoven op de matige opleiding. Vooral oudere vrouwen hebben veel last van een lager loon voor dezelfde baan.
Ten derde is een aanzienlijk verschil tussen mannen en vrouwen de reacties op dezelfde acties. Stel, je gaat een avond uit en een vriend zegt dat hij van tien meisjes het telefoonnummer heeft gekregen. Dan zullen zijn vrienden zeggen dat hij goed heeft gescoord. Stel, een meisje zegt dat ze van tien jongens het telefoonnummer heeft gekregen, dan gebeurd juist het tegenovergestelde en wordt ze een ‘slet’ genoemd. Het is gek dat precies dezelfde situatie zo’n verschillende reactie geeft. Dit hoort bij het stereotype beeld van vrouwen dat we zelf hebben gecreëerd. De maatschappij beperkt verschillende groepen met vooroordelen en ongeschreven regels; vrouwen een slet noemen is daar een onderdeel van.
Ten vierde leven vrouwen met een constante dreiging van aanranding en verkrachting. Vrouwen kunnen ’s avonds bijvoorbeeld niet alleen over straat gaan, door de grote mogelijkheid aangerand te worden door mannen. Hierdoor worden ze beïnvloed in de keuzes die ze maken en weerhoudt dat ook het genoegen. Ik vind dat vrouwen dezelfde bewegingsvrijheid moeten hebben als mannen, het is namelijk niet normaal dat 50% van de bevolking op deze manier wordt onderdrukt.
Vaak als de schade al geleden is en de vrouw is verkracht, worden de rollen ten onrechte omgedraaid en wordt zij de schuldige. ‘..Dan had ze maar niet die kleren aan moeten doen..’. Hierbij stel ik me de vraag: “…Hoe kan het dat de schuld naar de vrouw gaat terwijl zij het slachtoffer is?”. Na de #MeToo beweging zijn meerdere vrouwen ervoor uitgekomen dat ze verkracht zijn en ik vind dat iedereen de ruimte moet hebben deze verhalen te delen zodat we de ernst van dit probleem kunnen bepalen. Want iedereen heeft het recht om zich ten alle tijden veilig te voelen.
Gendergelijkheid kan pas bereikt worden wanneer iedereen meewerkt. Er zijn vrouwen die zeggen dat ze niet in feminisme geloven omdat ze er zelf nooit last van hebben gehad. Maar het feit dat het hen niet is overkomen hoeft nog geen reden te zijn dat het niet bestaat. Miljoenen vrouwen over de hele wereld strijden elke dag opnieuw om de dag door te komen, ze worden belaagd puur omdat ze van het vrouwelijke geslacht zijn. Hiermee wil ik het mannelijke geslacht op geen enkele manier de totale schuld geven of verbitteren. Op deze aarde zijn mannen én vrouwen gekomen, je hebt beide nodig om nieuw leven te scheppen. Hoezo bestaat er de gedachte dat er één superieur geslacht is? Het wordt tijd dat we kritisch kijken naar de situatie en realiseren dat hoe we nu bezig zijn niet oké is. Het wordt tijd dat we allemaal samenwerken, wederzijds respecteren, onze handen uit de mouwen steken en de wereld een betere plek maken.